توضیح کامل دعاوی ورود ثالث

تعریف دعوای ورود ثالث : ورود ثالث عنوان دعوایی است که طی آن فردی غیر از طرفین اصلی، وارد دعوایی می‌شود. که در دادگاه در حال رسیدگی می‌باشد. ورود ثالث و شرایط آن در مواد 130 تا 143 قانون آیین دادرسی مدنی مورد توجه قانونگذار قرار گرفته و مطابق ماده 130 قانون یاد شده:

«هرگاه شخص ثالثی در موضوع دادرسی اصحاب دعوای اصلی برای خود مستقلاً حقی قائل باشد و یا خود را در محق شدن یکی از طرفین، ذی‌نفع بداند. میتواند تا وقتی که ختم دادرسی اعلام نشده است وارد دعوا گردد.»

جلوگیری از آرای منافی با منافع ثالث

در هر حال دعوای ورود ثالث با این انگیزه مطرح می‌شود. که خواهان وارد ثالث، از صدور حکمی که به نحوی به حقوق او خلل وارد می‌کند جلوگیری نماید. اگرچه بطورکلی در صورتی که فردی از صدور رأیی در محکمه متضرر شود. می‌تواند از طریق اعتراض ثالث به دفاع از حق و حقوق خود بپردازد. اما افراد جامعه بیشتر سعی می‌کنند که از صدور چنین آرائی جلوگیری نمایند تا اینکه بعد از صدور رأی نسبت به اعتراض به آن اقدام کنند.

شرایط دعوای ورود ثالث

برای ورود ثالث محسوب شدن یک دعوا مطابق ماده 130 قانون آیین دادرسی مدنی، شرایطی وجود دارد. که در صورت وجود این شرایط دعوا وارد ثالث محسوب خواهد شد. و امتیازی که نسبت به یک دعوای مستقل پیدا می‌کند. رسیدگی هم‌زمان با دعوای اصلی است که به حفظ حقوق وارد ثالث کمک خواهد کرد و با دعوای اصلی یکجا رسیدگی خواهد شد.

دعوای اصلی مطرح و در جریان رسیدگی باشد

یکی از شرایط دعوای ورود ثالث، وجود دعوایی است. که قبلاً مطرح شده و در جریان رسیدگی می‌باشد. مفهوم ماده 130 قانون آیین دادرسی مدنی حاکی از آن است که باید دعوای اصلی وجود داشته باشد. و عبارت”تا وقتی که ختم دادرسی اعلام نشده است” مبین آن است. که باید دعوا هنوز در جریان رسیدگی یعنی مرحله بدوی یا تجدیدنظر باشد تا دعوای مطروحه با سایر شرایط، دعوای ورود ثالـث محسوب شود.

وجود حقی مستقل یا ذی‌نفع بودن در محق شدن یکی از طرفین

برای اینکه فردی بتواند بعنوان وارد ثالث به دعوایی وارد شود مطابق صراحت ماده 130 قانون آیین دادرسی مدنی بایستی ارتباطی به موضوع دعوا و طرفین دعوا داشته باشد.

آن هم نه هر ارتباطی، بلکه یا باید حق مستقلی را برای خود در موضوع دعوای مطروحه قائل باشد. یا در محق شدن یکی از طرفین، خود را ذی‌نفع بداند و همچنین ادعای مطروحه در آن چنان باشد. که رسیدگی به آن، در نتیجه‌ی دعوای اصلی مؤثر باشد. براین اساس این فرد می‌تواند تحت عنوان وارد ثالث به دعوایی که بین افرادی دیگر مطرح شده و در جریان رسیدگی است وارد شود.

وجود ارتباط کامل بین دو دعوا

از جمله شرایط دعوای ورود ثالث، داشتن ارتباط کامل با دعوای اصلی است. که مفهوم “ارتباط کامل” در ذیل ماده 141 آیین دادرسی مدنی مقرر شده:

«بین دو دعوا وقتی ارتباط کامل موجود است که اتخاذ تصمیم در هر یک مؤثر در دیگری باشد.»

اگر سایر شرایط موجود باشد اما ارتباط کامل بین دعوای ورود ثالـث و دعوای اصلی وجود نداشته باشد. دادگاه دعوای ورود ثالث را از دعوای اصلی تفکیک کرده و بصورت جداگانه رسیدگی خواهد کرد.

دعوای ورود ثالث اصلی

دعوای ورود ثاـلث در صورتی “اصلی” محسوب می‌شود که وارد ثالث مدعی حق مستقلی در موضوع دعوای اصلی باشد. مثل جایی که فردی علیه دیگری دعوای الزام به تنظیم سند یک واحد آپارتمان را مطرح کرده باشد. در حالی که وارد ثالث با یک قولنامه مقدم، ضمن درخواست اثبات مالکیت خواهان، محکومیت خوانده دعوای الزام به تنظیم سند رسمی آپارتمان به نام وی و صدور حکم به بی‌حقی خواهان را تقاضا کرده باشد. در چنین وضعیتی دعوای وارد ثالث مطروحه، اصلی می‌باشد.

منظور از دعوای ورود ثالث تبعی چیست؟

در این نوع دعوا بر خلاف دعوای ورود ثالث اصلی، ثالث مدعی حق داشتن در دعوای اولیه نیست. بلکه اگر یکی از طرفین در دادگاه برنده شود برای او منفعت دارد. این منفعت می‌تواند در حال حاضر یا در آینده به او برسد و همچنین ممکن است منفعت مادی یا معنوی باشد.

پوریا نادری – وکیل پایه یک دادگستری