دوران عقد یکی از پرچالش ترین و حساس ترین مراحل از زندگی مشترک است. دورانی که با شناخت متقابل طرفین سپری می شود . اما گاه سرانجام خوشی ندارد و زوجین تصمیم به طلاق و جدایی می گیرند. طلاق در دوران عقد و نامزدی می تواند دلایل متعددی داشته باشد؛ ازدواج اجباری ، پایین بودن سن زوجین، اختلافات فرهنگی ، طولانی شدن مدت زمان عقد ، اختلافات فرهنگی ، تضاد طبقاتی ، خیانت ، مشکلات مالی و بیکاری ، مشکلات اخلاقی و بسیاری مسائل دیگر.
طلاق در دوران عقد متضمن در نظر داشتن پاره ای نکات حقوقی مهم است. در نظر داشته باشید منظور از دوران عقد همان دوران نامزدی می باشد. به این معنا که خطبه ی عقد جاری شده اما زوجین زندگی مشترک خود را آغاز نکرده اند, به نظر شما نحوه ی پرداخت مهریه ی زن در طلاق در دوران عقد چگونه در نظر گرفته می شود؟ در ادامه با ما همراه باشید.
نگاهی به انواع طلاق در دوران عقد
طلاق از سوی زن
در این مورد زن خواستار طلاق شده و دادخواست طلاق از سوی او مطرح می گردد. لذا با توجه به باکره بودن و یا نبودن زن می توان موضوع مهریه را مطرح نمود. زن در صورتی می تواندخواستار طلاق در دوران عقد گردد که یکی از شروط دوازده گانه ی عقد را اثبات نماید. در غیر این صورت باید از طرف مرد حق طلاق داشته باشد. یعنی از سوی همسر خود دارای وکالتنامه ی بلاعزل طلاق باشد تا طلاق او امکانپذیر شود.
در طلاق به درخواست زن ، اگر در دوران عقد دخول صورت پذیرفته باشد زن می تواند از حق حبس خود برای دریافت مهریه و طلاق در دوران عقد استفاده نماید.
طلاق از سوی مرد
طلاق از سوی مرد به موردی اشاره می کند که دادخواست طلاق از سوی مرد مطرح می گردد. پرداخت مهریه و نفقه از سوی مرد اجباری می باشد. پرداخت مهریه با توجه به باکره بودن و یا باکرده نبودن زوجه محاسبه خواهد شد.
طلاق توافقی
در طلاق توافقی زوجین بر سر مسائلی مانند مهریه ، نفقه و سایر مسائلی که در زندگی مشترک آنها وجود دارند به توافق می رسند و با توافق یکدیگر مساله ی طلاق را مطرح می کنند.
در رابطه با مهریه ی زوجه در دوران عقد باید بگوییم باکره بودن یا عدم باکره بودن زوجه ملاک دریافت آن می باشد. چنانچه در دوران عقد دخول و رابطه ی زناشویی صورت گرفته باشد ، زوجه مستحق دریافن تمامی مهریه ی خود خواهد بود. اما در صورت باکره بودن و عدم دخول زوجه تنها مستحق نیمی از مهریه می باشد. یعنی مهریه نصف می شود. رعایت این مساله چه در طلاق از سوی هر یک از طرفین و چه در طلاق توافقی الزامی می باشد. مگر اینکه توافق دیگری بین زوجین حاصل شود. در هر صورت معیار اصلی دادگاه در طلاق در دوران عقد ، احراز باکره بودن زوجه می باشد.
دادگاه برای معاینه ی بکارت زوجه را به پزشکی قانونی ارجاع می دهد.
در نظر داشته باشید که به مجرد وقوع عقد مهریه به زن تعلق می گیرد. اما هنگامی که طلاق در دوران عقد صورت می پذیرد، پرداخت مهریه با توجه به باکرگی و یا عدم باکرگی زوجین تعیین خواهد شد. البته در شرایطی که زوجه مهریه ی خود را بذل کند و یا دادخواستی برای مهریه مطرح نگردد مرد ملزم به پرداخت مهریه نخواهد بود.
همچنین در صورتی که زوجه باکره باشد با حکم دادگاه می تواند پس از طلاق شناسنامه ی خود را تعویض نماید.
به دنبال طلاق در دوارن عقد و باکره بودن و یا عدم باکرده بودن زوجه مواردی از قبیل عده مطرح می گردد. برای زوجه ی باکره رعایت عده لزومی ندارد. اما در در صورت باکره نبودن زوجه رعایت دوران عده الزامی است. پس از گذراندن دوران عده ازدواج مجدد زن امکانپذیر می باشد.
شرط تنصیف دارایی از سوی مرد در طلاق در دوران عقد قابل اجرا می باشد؟
در حال حاضر بسیاری از زوجین توافق می کنند که در صورت طلاق شرط تنصیف دارایی اجرا گردد. به این صورت که هر مالی که مرد پس از جاری شدن خطبه ی عقد و در طول زندگی مشترک زناشویی به دست آورده پس از طلاق به صورت نصف نصف بین زن و مرد تقسیم می گردد. این توافق باید به صورت کتبی در سند ازدواج و یا در سند رسمی جداگانه ای قید گردد.
در نظر داشته باشید که دارایی های مرد قبل از عقد در نظر گرفته نمی شود و فقط دارایی های مربوط به زمان زندگی مشترک مد نظر قانونگذار است. اموالی که برای مرد به صورت ارث باقی مانده شامل موارد تنصیف دارایی نخواهد بود.
با این وصف در صورتی که طلاق در دوران عقد واقع شده باشد، شرط تنصیف دارایی چندان قابل اجرا نیست, مگر اینکه زوجه ثابت نماید مرد در دوران عقد صاحب مال و دارایی شده است. در این صورت زوجه در نیمی از آن سهیم خواهد بود و می تواند نسبت به اخذ نیمی از آن اقدام نماید.
انجام مشاوره حقوقی خانواده با وکیل نادری
در فرهنگ جامعه ی ایرانی با جاری شدن خطبه ی عقد زن و مرد به یکدیگر محرم می شوند و زن و شوهر محسوب می گردند. این دوران به عنوان دوران نامزدی شناخته می شود. دوره ای برای شناخت بیشتر و تصمیم برای ادامه ی زندگی مشترک زیر یک سقف.
از طرفی ممکن است در دوران عقد زوجین به تفاهم و نتیجه ای نرسند و تصمیم به جدایی داشته باشند. هرگونه عدم تفاهم و تصمیم به جدایی در دوران عقد از نظر قانونی حمایت شده و زوجین می توانند دادخواست طلاق خود را مطرح نمایند, با این حال قانونگذار پاره ای شروط را برای طلاق در دوران عقد در نظر گرفته که رعایت آن برای زوجین الزامیست.
زن در دوران عقد مالک مهریه ی خود شناخته می شود و در هر زمانی می تواند آن را مطالبه کند. اما دریافت تمام مهریه منوط به اخذ گواهی بکارت از سوی پزشکی قانونی می باشد. در صورتی که زن باکره باشد تنها نیمی از مهریه به او تعلق خواهد گرفت.
برای کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره حقوقی در این زمینه می توانید با پوریا نادری وکیل پایه یک دادگستری در ارتباط باشید.
